Πόρισμα φιάσκο για τις σχέσεις της ΕΛ.ΑΣ με τη Χρυσή Αυγή

Σε φιάσκο για την Ελληνική Αστυνομία και την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη εκτυλίχθηκε η πολυδιαφημισμένη επιχείρηση κάθαρσης του Σώματος από τους ακροδεξιούς θύλακες, μετά την αποκάλυψη της δράσης των Νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Επί δύο ώρες και απόντος του κυρίου Δένδια  ο οποίος προτίμησε, αντί της παρουσίασης στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, να παραστεί σε εκδήλωση  για την …ανάπλαση του Πεντελικού Όρους (!) ο Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Νίκος Παπαγιαννόπουλος και οι επιτελείς του προσπαθούσαν να πείσουν τους εκπροσώπους των ΜΜΕ πως ούτε υπήρξαν, ούτε υπάρχουν οπαδοί και συνεργοί της Χρυσής Αυγής στο Σώμα και πως οι εκατοντάδες περιπτώσεις αστυνομικής βίας, ρατσιστικών και σεξιστικών επεισοδίων και παρακώλυσης της αστυνομικής έρευνας σε περιστατικά με θύματα μετανάστες και δράστες ακροδεξιούς, για να οποία η Ελλάδα έχει πολλάκις επικριθεί και καταδικαστεί στο παρελθόν από Διεθνείς Οργανισμούς,  είναι μεμονωμένες περιπτώσεις επίορκων αστυνομικών !

Άλλωστε, το αποτέλεσμα της έρευνας της υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων που αφορούσε την έρευνα καταγγελιών για υποθέσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας μεταξύ των ετών 2009-13, το είχε προδικάσει από τις 20 Οκτωβρίου ο κος Δένδιας μιλώντας για «ελάχιστους επίορκους αστυνομικούς, που δεν αντιπροσωπεύουν το σύνολο των ένστολων».

Ούτε λίγο ούτε πολύ η ηγεσία του Υπουργείου και της ΕΛ.ΑΣ. , είχαν μοναδικό σκοπό με την συγκεκριμένη έκθεση  να πείσουν πως οι «κραυγές» της κοινής γνώμης σχετικά με τις σχέσεις της ΕΛΑΣ με τους Νεοναζί, είναι ανυπόστατες.
Προφανώς, για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την «έκρηξη της Χρυσης Αυγής» και της συστηματικής συγκάλυψης των εγκλημάτων της από την Ελληνική Αστυνομία.

Όσο και αν επιχείρησαν όμως να διαστρεβλώσουν  την πραγματικότητα, οι αριθμοί μαρτυρούν αυτό που τεχνηέντως επιχειρούν να αποκρύψουν η φυσική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Ο ρατσισμός, ο φασισμός , η ξενοφοβία και η διαφθορά έχουν διαβάλλει  σε μεγάλο βαθμό το προσωπικό  στα Σώματα Ασφαλείας . Κυρίως χαμηλόβαθμα στελέχη σε μάχιμες υπηρεσίες όπως η Άμεση Δράση, η ομάδα ΔΙΑΣ και η ΔΕΛΤΑ. Φυσικά με την ανοχή και σε ορισμένες περιπτώσεις καθοδήγηση των επικεφαλής διοικητών και ανώτερων αξιωματικών.

Έκρηξη  της ένστολης ρατσιστικής βίας, στην Αττική

Τα στοιχεία της έρευνας που διεξάγει  η υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων από τις 24  Σεπτεμβρίου είναι αποκαλυπτικά.

Συνολικά έγιναν έρευνες σε 104 αστυνομικά τμήματα και υπηρεσίες, στην Επικράτεια.

Καταγράφησαν 142 υποθέσεις σε όλη την Ελλάδα, από το 2009 έως και το 2013. Από αυτές εξιχνιάστηκαν το 85%

Ελέχθησαν συνολικά 319 αστυνομικοί.

Διαπιστώθηκε άμεση ή έμμεση εμπλοκή σε υποθέσεις αστυνομικής βίας 203 αστυνομικών και τριών ιδιωτών.

Ειδικότερα προσδιορίστηκαν ως υπαίτιοι 118 αστυνομικοί και συμμετέχοντες  σε υποστηρικτικό ρόλο, είτε συγκαλύπτοντας τη δράση  των ανωτέρω ακόμα  85 ένστολοι.

Πραγματοποιήθηκαν 15 συλλήψεις, εκ των οποίων 10 αστυνομικοί είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με τη Χρυσή Αυγή.

Πρωτεύουσα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας ανακηρύχθηκε η Αττική και πιο συγκεκριμένα το ιστορικό  κέντρο της Αθήνας, περιοχές της Δυτικής Αττικής και περιοχών του Πειραιά όπου παρατηρείται αυξημένη εμπλοκή αστυνομικών σε περιστατικά ακραίας παραβατικής συμπεριφοράς.

Συγκεκριμένα, 78 καταγγελίες αφορούσαν το κέντρο της Αθήνας και τις συνοικίες της (Άγιος Παντελεήμονας, Σταθμός Λαρίσης, Πλατεία Αττικής, Κυψέλη κ.ο.κ.), 18 καταγράφησαν στη Δυτική Αττική, 16 στον Πειραιά και τα Προάστια του, 8 στη Νοτιοανατολική Αττική και 4 στη Βόρειοανατολική Αττική.

 

Mιχάλης Λαγάνης

 πηγή : To ΠΟΝΤΙΚΙ
 

Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ συνεχίζεται για 8η εβδομάδα!!

Παραθέτουμε την πιο πρόσφατη ανακοίνωση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στις απολύσεις και στην διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου. 

«Οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, βρισκόμαστε στην 8η εβδομάδα απεργίας. Πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα «να απογραφώ ή όχι». Μέχρι και μία ημέρα πριν την ψήφιση της τροπολογίας στη Βουλή, κατατέθηκαν πολλά «ΟΧΙ» με τη μορφή υπεύθυνων δηλώσεων μη συμμετοχής στην απογραφή, οι οποίες και διαβιβάστηκαν στο Υπουργείο Παιδείας. Όπου έγινε απόπειρα να καταγραφεί η αυθόρμητη διάθεση του κλάδου απέναντι στον  εκβιασμό των απολύσεων, τα ποσοστά ήταν συντριπτικά (620 δηλώσεις μη απογραφής στο ΕΚΠΑ και 180 στο ΕΜΠ).

Δυστυχώς, τα πολιτικά παιχνίδια, οι ψυχολογικοί εκβιασμοί  και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία οδήγησε ένα μεγάλο μέρος των συναδέλφων να απογραφούν, χωρίς ουσιαστικά τη θέλησή τους. Τελικά περίπου 300 είπαν ΟΧΙ. Αρνήθηκαν να μπούνε στη μηχανή παραγωγής άνεργων, μίζερων, εξαθλιωμένων συνειδήσεων. Αρνήθηκαν να γίνουν συνένοχοι στην επιχείρηση διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

Τα ΜΜΕ όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο έσπευσαν να ενημερώσουν την κοινωνία για το πόσο πολύ πέτυχε η εκβιαστική μέθοδος του Υπουργείου για αυτό-απογραφή, βγάζοντας στον τάκο «τα κακά 268 παιδιά» που δεν απογράφησαν, τα οποία σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα τίθενται αυτόματα και μαγικά σε αργία, χωρίς να μεσολαβήσει καμία άλλη διαδικασία.

Αυτό που ενόχλησε τον κρατικό μηχανισμό από την αρχή της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ, ήταν η ενότητα και η διάρκεια. Το ότι μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι έμπαιναν ενεργά στον αγώνα. Το ότι ώρα με την ώρα η συνένωση με άλλα αγωνιζόμενα μέτωπα γίνονταν όλο και μεγαλύτερη. Αυτή την ενότητα θέλησε να σπάσει και δυστυχώς βρήκε πρόσφορο έδαφος στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία να το κάνει ως ένα βαθμό.

Αυτό όμως που μάλλον αγνοεί ο κρατικός μηχανισμός είναι πως τα ΝΑΙ που κατατέθηκαν στην πλατφόρμα δεν είναι και συνειδησιακά ΝΑΙ, αλλιώς η απεργία θα σταματούσε την προηγούμενη εβδομάδα ακριβώς μετά την απογραφή. Η απεργία όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά συνεχίζει με νέα πενθήμερη.

Αυτός ο αγώνας ξεκίνησε ενωμένος και θα τελειώσει ενωμένος όσο και αν αυτό αντιτίθεται στην πάγια τακτική της κυβέρνησης για διάσπαση των μετώπων των αγωνιζόμενων κλάδων. Δυστυχώς για το Υπουργείο και την κυβέρνηση, δεν είμαστε μόνο 268. Είμαστε πολλοί παραπάνω. Όχι μόνο μέσα στα πανεπιστήμια αλλά και έξω στην κοινωνία. Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που έγιναν ένα, στη διάρκεια αυτού του μακροχρόνιου και δύσκολου αγώνα.

Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμε ΟΧΙ στις απολύσεις. ΟΧΙ στις επιταγές της κυβέρνησης, ΟΧΙ στη λεηλασία και απαξίωση της εργασίας και της ζωής μας.

Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που Λέμε ΝΑΙ στην Αντίσταση. ΝΑΙ στην Ανυπακοή. ΝΑΙ στην Ανατροπή»

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ! ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!

Το πρωί της Τετάρτης 16/10 συνελήφθησαν δέκα μαθητές στο προαύλιο του κατειλημμένου ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας, έπειτα από μήνυση των διευθυντών του ΕΠΑΛ και του ΙΕΚ τα οποία συστεγάζονται. Στις αρχές του μήνα επίσης, συνελήφθησαν 20 μαθητές του κατειλημμένου ΕΠΑΛ Λαμίας, τρεις από τους οποίους καταδικάστηκαν χωρίς τη παρουσία δικηγόρου σε 20 ημέρες φυλάκισης, ενώ άλλοι τρεις καταδικάστηκαν σε 4 μήνες φυλακή. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αφήνει Χρυσαυγίτες να κυκλοφορούν ελεύθεροι, κλείνει σε κελιά μαθητές που παλεύουν για την δωρεάν δημόσια παιδεία και ενάντια στη διάλυση και την υποβάθμιση του σχολείου για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των δανειστών και των ντόπιων επιχειρήσεων. 

Χρειάζεται να αγωνιστούμε συντονισμένα για να σταματήσουμε την ποινικοποίηση των καταλήψεων και τις συλλήψεις αγωνιζόμενων μαθητών! Χρειάζεται η δημιουργία συντονιστικών αγώνα ανά περιοχή και πόλη με εκλεγμένους και ανά πάσα στιγμή ανακλητούς αντιπροσώπους από τις συνελεύσεις μας. Αυτά θα πρέπει να ενώνονται σε ένα κεντρικό πανελλαδικό συντονιστικό που θα συντονίσει τον αγώνα μας και θα του δώσει ενιαίο χαρακτήρα. Παράλληλα, μέσα από αυτά τα συντονιστικά θα μπορούμε να καλέσουμε σε συμπαράσταση τους φοιτητές, τους γονείς και τους καθηγητές, ώστε να δημιουργηθεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στην κυβερνητική τρομοκρατία και τις «αντι-εκπαιδευτικές» πολιτικές!

Την ίδια στιγμή, ένα πανελλαδικό συντονιστικό θα είναι και η καλύτερη βάση για τη δημιουργία μιας μόνιμης Πανελλαδικής Ένωσης Μαθητών, μέσα από την οποία θα εκπροσωπούνται όλοι οι μαθητές και θα διατυπώνονται κοινά αιτήματα του μαθητικού κινήματος.

Παλεύουμε για: 

• Άμεση κατάργηση του νόμου για το «Νέο Λύκειο» – ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό, δημόσιο σχολείο για όλους – Κατάργηση του διπλού δικτύου Γενικού Λυκείου – ΕΠΑΛ/ΕΠΑΣ

• Κατάργηση των πανελληνίων – Ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

• Κατάργηση του νόμου 2811/2000 που ποινικοποιεί τους μαθητικούς αγώνες

• Κατάργηση του αυταρχικού σχολικού κανονισμού – Δημοκρατία στα σχολεία με τριμερή, ισότιμη, δημοκρατική διοίκηση των σχολείων (1/3 καθηγητές, 1/3 μαθητές, 1/3 γονείς)

• Κατάργηση κάθε είδους ιδιωτικής εκπαίδευσης

• Άμεσο διπλασιασμό των δαπανών για την Παιδεία – καμιά απόλυση εκπαιδευτικού προσωπικού – άμεσο διορισμό καθηγητών για την κάλυψη των αναγκών, να αυξηθούν οι χαμηλοί μισθοί τους και να δοθούν περισσότερα κονδύλια για την επιμόρφωσή τους

Προτείνουμε: 

• Τη δημιουργία μιας δημοκρατικής Πανελλαδικής Ένωσης Μαθητών για το συντονισμό των αγώνων του μαθητικού κινήματος

• Τη δημιουργία ομάδων αυτοάμυνας και περιφρούρησης στις γειτονιές, τις σχολές και τα σχολεία, ενάντια στην τρομοκρατία της αστυνομίας και των φασιστών 

• Τον κοινό αγώνα με το εργατικό κίνημα ενάντια στον καπιταλισμό, για μια κοινωνία χωρίς άγνοια και εκμετάλλευση!

REVOLUTION

Μαθητές - Καθηγητές - Γονείς σπάνε την τρομοκρατία στη Λαμία!

Η επιχείρηση τρομοκράτησης των μαθητών που αγωνίζονται έφτασε σε σημείο να σέρνονται στο δικαστήριο και να καταδικάζονται μαθητές στη Λαμία επειδή έκαναν κατάληψη! Αργά το βράδυ της Δευτέρας, στο υπό κατάληψη εσπερινό 1ο ΕΠΑΛ Λαμίας, η αστυνομία παρουσία εισαγγελέα συνέλαβε 20 μαθητές. Σε κινητοποίηση ενάντια στην απόφαση και στον αυταρχισμό καλούν σήμερα στις 11 το μεσημέρι οι μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ που διοργανώνουν συγκέντρωση στην πλατεία πάρκου, ενώ συμπαράσταση στους μαθητές εξέφρασαν και οι καθηγητές.

Από τους 20 συλληφθέντες, οι 12 μαθητές μετά από παρέμβαση γονιών αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ για τους 8 ακολουθήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία. Χωρίς την παρουσία δικηγόρου τρεις από τους μαθητές οδηγήθηκαν στο δικαστήριο με την κατηγορία της διατάραξης υπηρεσιακής ειρήνης κατά συναυτουργία καταδικάστηκαν σε 20 μέρες φυλάκισης και άλλοι τρεις μαθητές από άλλα σχολεία καταδικάστηκαν σε 4 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή. Δύο αθωώθηκαν. Σημειώνεται ότι στο σχολείο δεν εντοπίστηκαν φθορές από την κατάληψη, ενώ η εξέλιξη στο 1ο ΕΠΑΛ ήρθε μετά από μία σειρά προσπαθειών τρομοκράτησης των μαθητών στη Λαμία, αλλά και στην υπόλοιπη Φθιώτιδα, οι οποίοι προχώρησαν σε καταλήψεις των σχολείων τους, καθώς, όπως καταγγέλλεται, η αστυνομία έδινε συχνά το «παρών» στα υπό κατάληψη σχολεία δημιουργώντας κλίμα φόβου.

Να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο ΕΠΑΛ, του οποίου την «υπηρεσιακή ειρήνη» διατάραξαν οι μαθητές, απολύθηκαν καθηγητές 46 ειδικοτήτων, με αποτέλεσμα οι μαθητές να βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα, ενώ δεν υπάρχουν ούτε βιβλία.

Ριζοσπάστης 9/10/2013

Ξανά σε κατάληψη το 1ο ΕΠΑΛ Λαμίας!

Οι μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Λαμίας συνεχίζουν την κατάληψη του σχολείου τους κόντρα στην τρομοκρατία και στις συλλήψεις από την αστυνομία. Να θυμήσουμε ότι η αστυνομία είχε εισβάλει στο 1ο ΕΠΑΛ που βρισκόταν σε κατάληψη και συνέλαβε 20 μαθητές από τους οποίους οι 3 καταδικάστηκαν σε 20 ημέρες φυλάκισης

δηλώσεις των μαθητών:

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=_L1lnaEaMgs

Το ψιλόβροχο δεν εμπόδισε μαθητές, καθηγητές, δασκάλους και γονείς να διαμαρτυρηθούν έξω από τα Δικαστήρια και τους κεντρικούς δρόμους της Λαμίας, για τη χθεσινή καταδικαστική απόφαση των μαθητών στο αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Λαμίας.

  

"Δεν έχει ξαναγίνει να καταδικαστούν μαθητές, ενώ έχουν κρατηθεί όλη τη νύχτα στα κρατητήρια σαν κοινοί εγκληματίες...", επανέλαβαν γονείς των παιδιών. Είμαστε δίπλα τους για ότι χρειαστούν δήλωσαν οι πρόεδροι της ΕΛΜΕ και του ΣΕΠΕ.

www.alfavita.gr

46 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα

Στις 14 Ιούνη του 1928, όταν η Λατινική Αμερική ήδη στέναζε κάτω από τη μπότα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και το ένα δικτατορικό καθεστώς διαδέχονταν το άλλο, γεννιόταν στο Ροζάριο της Αργεντινής ο Ερνέστο Γκεβάρα. Ανήκε σε μια μεσοαστική οικογένεια και σπούδασε γιατρός. Όπως και πολλοί άλλοι φοιτητές της δεκαετίας του 1950 ο «Τσε» (ψευδώνυμο που σημαίνει «φίλος») επηρεάστηκε από τη φρικτή οπισθοδρόμηση της Λατινικής Αμερικής και την εξάρτησή της από τον ιμπεριαλισμό και προσπάθησε να βρει έναν επαναστατικό δρόμο για να εκφράσει την αντίθεση του σε αυτή την κατάσταση.

Μετά από μια σειρά νεανικές τυχοδιωκτικές περιπλανήσεις σε όλη τη Λατινική Αμερική, η επαναστατική του δράση ξεκίνησε από τη Γουατεμάλα το 1954 όπου μετείχε στο κίνημα των ανταρτών κατά του δικτάτορα Αρμάς, που όμως βοηθούμενος από τη CIA κατέπνιξε το κίνημα. Η έλλειψη μιας γνήσιας επαναστατικής πολιτικής από τα Κομουνιστικά Κόμματα της Λατινικής Αμερικής εξαιτίας της εξάρτησής τους από τη σταλινική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης, ώθησε τους πιο ριζοσπάστες διανοούμενους να αναζητήσουν ένα συντομότερο δρόμο για την επανάσταση από αυτόν του μαζικού εργατικού κινήματος: τον αντάρτικο αγώνα που στηρίζονταν στους αγρότες.

Ο ΤΣΕ ΚΑΙ Η ΚΟΥΒΑ

Στο Μεξικό, τον επόμενο σταθμό της πορείας του, ο Τσε γνώρισε τον Κουβανό εξόριστο δημοκράτη Φιντέλ Κάστρο που έπαιζε ηγετικό ρόλο στην πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας στην πατρίδα του. Μέσα στην παρανομία ο Γκεβάρα ασκείται στη χρήση όπλων. Τώρα πια ήταν παρελθόν και η Ιατρική και η θαλπωρή της πλούσιας οικογένειάς του στην Αργεντινή. Η ώρα της Κούβας είχε φτάσει. 

Το 1956 ο Τσε και 82 άλλοι αντάρτες υπό την ηγεσία του Κάστρο έκαναν την περίφημη απόβαση στην Γκράνμα και μετά από 2 χρόνια σκληρού αντάρτικου αγώνα το διεφθαρμένο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα, αδύναμο να βρει οποιαδήποτε κοινωνικά στηρίγματα, κατέρρευσε. Η χαριστική βολή του δόθηκε μόνο μετά από την αποφασιστική κινητοποίηση της εργατικής τάξης. Έτσι ύστερα από μια μεγάλη γενική απεργία, οι αντάρτες μπήκαν την Πρωτοχρονιά του 1959 στην Αβάνα και η επικράτηση της Κουβανέζικης Επανάστασης - με τον Γκεβάρα ως ένα από τα κύρια σύμβολά της - ήταν πλέον ένα γεγονός.

 ΤΟ ΚΟΥΒΑΝΕΖΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Παρ’ ότι αυτό συχνά δεν αναφέρεται, οι αρχικές προθέσεις των ανταρτών του Κάστρο ήταν να εγκαθιδρύσουν μια μορφή καπιταλιστικής δημοκρατίας. Όμως γρήγορα κάτω από τα απανωτά χτυπήματα και τις απειλές του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού, οι αντάρτες άλλαξαν γνώμη. Έτσι εξαιτίας του οικονομικού σαμποτάζ των αμερικάνικων πολυεθνικών και των πιέσεων από το  κράτος των ΗΠΑ, υποχρεώθηκαν να εθνικοποιήσουν τα μέσα παραγωγής. Οι ΗΠΑ μάλιστα οργάνωσαν και μια στρατιωτική επέμβαση στο νησί, που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «Απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων» και η οποία ηττήθηκε καταλήγοντας σε φιάσκο για τους ιμπεριαλιστές.

Κάτω από το νέο Κουβανέζικο καθεστώς και εξαιτίας του σχεδιασμού της οικονομίας η βιομηχανία σε διάστημα 6 χρόνων αναπτύχθηκε κατά 50% και ο αναλφαβητισμός και η πείνα εξαλείφθηκαν, μαζί με μια σειρά αρρώστιες που μάστιζαν τον λαό.

Όμως το Κουβανέζικο καθεστώς του Κάστρο παρ’ ότι αποτέλεσε ένα γιγάντιο βήμα μπροστά για την καθυστερημένη Κούβα, δεν ήταν γνήσια σοσιαλιστικό. Η ιδιάζουσα μορφή που πήρε η Κουβανέζικη επανάσταση με τους εργάτες και τις οργανώσεις τους να παίζουν ρόλο συμπληρωματικής δύναμης στο αντάρτικο κίνημα, η μη επέκταση της επανάστασης σε όλη τη Λατινική Αμερική και η άνευ όρων πρόσδεση της Κούβας στο άρμα της Σοβιετικής γραφειοκρατίας, ήταν τα βασικά αίτια που οδήγησαν στο να δημιουργηθεί στην Κούβα όπως και στη Σοβιετική Ένωση, την Κίνα και την Ανατολική Ευρώπη εκείνη την εποχή, ένα καθεστώς "προλεταριακού βοναπαρτισμού". Ένα καθεστώς στο οποίο, ενώ ο καπιταλισμός είχε καταργηθεί και τα μέσα παραγωγής λειτουργούσαν βασισμένα σε ένα σχέδιο όντας στα χέρια του κράτους, η εξουσία δεν ασκούταν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, αλλά μια γραφειοκρατία αποφάσιζε για όλα, απολαμβάνοντας ιδιαίτερα προνόμια συγκριτικά με τους εργάτες και το φτωχό λαό.

 ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΤΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Κατά τη διάρκεια των 5 πρώτων χρόνων της επανάστασης υπήρχαν συνεχείς εντάσεις μεταξύ ενός μέρους των Κουβανών ηγετών – ειδικά του Τσε Γκεβάρα – και της Σοβιετικής γραφειοκρατίας. Η τελευταία  είδε με φόβο την πιθανότητα επέκτασης της Κουβανέζικης επανάστασης σε όλη τη Λατινική Αμερική, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση καθεστώτων υγιούς εργατικής δημοκρατίας και να αποτελέσει μια απειλή για τα προνόμιά της.

Η διαμάχη ανάμεσα στον Τσε και τη σοβιετική ηγεσία αυξάνονταν και μεγάλωνε γρήγορα. Είχε στο επίκεντρο την πορεία των κρατικοποιήσεων στην Κούβα, την έλλειψη υποστήριξης της ηγεσίας της Σοβιετικής Ένωσης στις οικονομίες των υπανάπτυκτων χωρών που καταγγέλθηκε από τον Τσε στο δεύτερο Αφρο-αμερικανικό συνέδριο του 1965 - αλλά πάνω από όλα - την τακτική της ηγεσίας της Σοβ. Ένωσης που έβαζε φρένο στην εξάπλωση της επανάστασης σε όλο τον κόσμο, στο βωμό της «ειρηνικής συνύπαρξης» με τον καπιταλισμό. Αντίθετα για τον ίδιο τον Τσε, η εξάπλωση της επανάστασης ήταν μια υπόθεση που την υποστήριζε θερμά και αδιαπραγμάτευτα.

Ο Τσε Γκεβάρα ενστικτωδώς έβγαλε το συμπέρασμα ότι η επανάσταση πρέπει να επεκταθεί. Αλλά ο δρόμος που διάλεξε για αυτό το σκοπό ήταν η υποκατάσταση της δράσης του εργατικού κινήματος από τις δικές του πράξεις και αυτές των συντρόφων του. Έτσι άφησε την Κούβα και προσπάθησε να οργανώσει με ένα τεχνητό τρόπο - μιλώντας μεταφορικά προσπάθησε να «φυτέψει» -  εξεγέρσεις στο Κονγκό και τη Βολιβία, με σκοπό να επαναλάβει ως δόγμα τη συνταγή της Κούβας. Όμως η νίκη του αντάρτικου στην Κούβα, όπως αργότερα και αυτή στο Βιετνάμ, ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μοναδικά ευνοϊκών συγκυριών για τέτοια αντάρτικα κινήματα, οι οποίες δεν μπορούν να υπάρξουν κατά κανόνα στις περισσότερες χώρες.

Μετά από μια σειρά αποτυχίες και με 12 μόνο μαχητές μπήκε στη Βολιβία οργανώνοντας δολιοφθορές στα κυβερνητικά στρατεύματα. Τελικά αποτυγχάνοντας να ξεσηκώσει τους φτωχούς αγρότες, απομονωμένος από την εργατική τάξη της χώρας και αντιμέτωπος με μια εχθρική στάση από την ελεγχόμενη από τη Μόσχα, ηγεσία του ΚΚ Βολιβίας, τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε σε ενέδρα του Βολιβιανού στρατού στη δύσβατη περιοχή «Λας Χιγκέρας». Όλοι οι άνδρες του σκοτώθηκαν και ο ίδιος τελικά εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1967.

Έτσι, ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα πέρασε για πάντα στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος και έγινε το συνώνυμο του επαναστατικού ηρωισμού. Παρ’ ότι οι ιδέες του υποτιμούσαν στην πραγματικότητα τη σημασία της μαζικής δράσης των εκμεταλλευόμενων, οι αγνές επαναστατικές του προθέσεις και ο απαράμιλλος ηρωισμός του τον έκαναν τραγούδι και σύμβολο για τους μαζικούς αγώνες κάθε γενιάς από το θάνατό του έως σήμερα. Έχουμε λοιπόν να διδαχτούμε πάρα πολλά τόσο από το παράδειγμα της εντιμότητας, της αυτοθυσίας και του ηρωισμού αυτού του μεγάλου επαναστάτη, όσο και από τα πολιτικά λάθη του.

από την ιστοσελίδα www.marxismos.com

Ένας μήνας χωρίς μαθήματα και καθηγητές στην Πιερία!

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ 

Κατερίνη 08-10-2013

Διανύουμε το 2ο μήνα λειτουργίας των σχολείων και πάνω από 150 μαθητές των τεχνικών λυκείων της Πιερίας δεν διδάσκονται τα μαθήματα της ειδικότητάς τους, μεταξύ των οποίων και πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα.

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση για την αλλοπρόσαλλη και αντιεκπαιδευτική πολιτική της και απαιτούμε να επιστρέψουν οι συνάδελφοι των τεχνικών ειδικοτήτων, που βγήκαν σε διαθεσιμότητα άμεσα στα σχολεία τους.  

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πιερίας