Διακήρυξη της Καμπάνιας «Νεολαία ενάντια στον καπιταλισμό» για τους μαθητές

Εμείς η νεολαία της εποχής των βάρβαρων Μνημονίων, της υποβαθμισμένης Παιδείας και του βέβαιου μέλλοντος της ανεργίας ή της υπερεκμετάλλευσης, δεν μένουμε «με σταυρωμένα χέρια» μπροστά στη διαρκή απόπειρα καταστροφής της ζωής μας.

Κατανοούμε ότι η «ρίζα του κακού» δεν είναι απλά η απουσία ηθικής από τους κυβερνώντες ή η απληστία ορισμένων εκμεταλλευτών, αλλά το ίδιο το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα και η εξουσία που το υπηρετεί. Το καπιταλιστικό σύστημα πρέπει να ανατραπεί με μαζικό, συνειδητό αγώνα. 

Για να έχει αποτέλεσμα αυτός ο αγώνας πρέπει να τον διεξάγουμε οργανωμένα και σε στενή σύνδεση με το κίνημα της εργατικής τάξης, σαν πρωτοπόρο του τμήμα. 

Για όσους από μας είναι μαθητές, οι διεκδικήσεις σε αυτό των αγώνα ταυτίζονται με την ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών και δικαιωμάτων μας :

• Παιδεία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, κατάργηση κάθε ιδιωτικής εκπαίδευσης, που διαχωρίζει τους μαθητές σε πλούσιους και φτωχούς.
• Επαρκείς δαπάνες για τη λειτουργία όλων των σχολείων με την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, τη δημιουργία νέων σχολείων για την κάλυψη των αναγκών και την πρόσληψη καθηγητών.
• Πρόγραμμα μαθημάτων που θα εγκρίνεται από τις μαζικές οργανώσεις του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, στη βάση γνωμοδότησης επιστημονικών ενώσεων. Κατάργηση της θρησκευτικής κατήχησης, μαθήματα σεξουαλικής αγωγής, συστηματικές ψυχαγωγικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες, σίτιση για τους φτωχούς μαθητές. Κατάργηση του ατομοκεντρικού και εξετασιοκεντρικού συστήματος αξιολόγησης, με έμφαση στις συλλογικές εργασίες.
• Ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια.
• Εξασφαλισμένη θέση εργασίας με πλήρη δικαιώματα και ανθρώπινες αμοιβές για όλους τους απόφοιτους σχολείων και σχολών.

Αυτές οι ζωτικές διεκδικήσεις δεν μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού. Για να πραγματοποιηθεί αυτός ο σκοπός απαιτείται η πάλη για την εκλογή μιας κυβέρνησης που θα λογοδοτεί στον εργαζόμενο λαό και θα περάσει όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες στην ιδιοκτησία του κράτους, ώστε να τεθούν σε κεντρικό σχεδιασμό με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, που θα εκπληρώνουν δημοκρατικά οι εργαζόμενοι πολίτες μέσα από τις μαζικές τους οργανώσεις.

Αν συμφωνείς με αυτές τις ιδέες, πάλεψε να γίνουν πραγματικότητα!

Δήλωσε συμμετοχή στην Καμπάνια «Νεολαία Ενάντια στον καπιταλισμό»!

Το δικό μου σχολείο

Το δικό μου σχολείο δεν έχει κάγκελα. Δεν έχει σιδερένιες πόρτες. Όταν μπαίνω στο δικό μου σχολείο το πρόσωπό μου γεμίζει με φως. Όχι με θλίψη.

Το δικό μου σχολείο δεν έχει καθηγητές που βγήκαν σε διαθεσιμότητα. Δεν έχει καθηγητές που μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους, λόγω της «αξιολόγησης». Οι δικοί μου καθηγητές, έχουν πάντα το χαμόγελο στα χείλη, ό,τι κι αν έχει γίνει. Έχουν πάντα όρεξη να μας μάθουν κάτι καινούριο. Όταν δεν είμαι καλά με ρωτούν τι έχω, κι αν δεν απαντήσω, μ’ αγκαλιάζουν και μου ψιθυρίζουν πως όλα θα πάνε καλά.

Το δικό μου σχολείο δεν έχει τραμπούκους μαθητές. Δεν έχουμε κόντρες μεταξύ μας. Είμαστε αγαπημένοι. Στο δικό μου σχολείο, μπορείς να εκφράσεις ελεύθερα την άποψή σου, χωρίς να φοβάσαι. Στο δικό μου σχολείο είσαι ελεύθερος, είσαι ασφαλής.

Το δικό μου σχολείο είναι αυτό που ονειρευόμουν…

Είναι όπως το ήθελα…

Είναι χώρος διακίνησης ιδεών…

Η διδασκαλία του είναι σαν μάθημα κολεκτίβας…

Ψέματα!

Αυτό είναι το σχολείο που θα ήθελα να έχω…

Στην πραγματικότητα, το σχολείο μου έχει κάγκελα. Έχει σιδερένια πόρτα. Όταν μπαίνω μέσα το πρόσωπό μου σκοτεινιάζει, χάνεται το χαμόγελό μου. Οι καθηγητές μας καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που έγιναν καθηγητές. Φοβούνται ακόμα και να μιλήσουν για την αξιολόγηση ή τη διαθεσιμότητα. Δεν έχουν όρεξη να κάνουν μάθημα πια, και συνέχεια βρίζουν. Εκτός από κάποιους. Αυτοί μου δίνουν ελπίδα να συνεχίσω. Γιατί έχουν 4 παιδιά, παίρνουν 900 ευρώ το μήνα και παρόλα αυτά ακόμα προσπαθούν να μου μάθουν όσο καλύτερη χημεία γίνεται.

Στην πραγματικότητα, στο δικό μου σχολείο δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα. Αν μιλήσεις για ισότητα των δύο φύλων σου λένε να πας να πλύνεις κάνα πιάτο κι αν φορέσεις μπλούζα της Αλβανίας τρως ξύλο. Στο δικό μου σχολείο, οι φασίστες κάνουν κατάληψη και φωνάζουν τους αριστερούς στο μικρόφωνο να πουν τα επιχειρήματα της μαθητικής κοινότητας για την κατάληψη.

Το δικό μου το σχολείο είναι αυτό που σιχαίνομαι…

Είναι αυτό που δεν εύχομαι σε κανέναν να έχει…

Είναι φυλακή…

Η διδασκαλία του είναι η διδασκαλία του συστήματος…

Αλήθεια…

Αυτό είναι το σχολείο μου…

Και το μισώ..

Γι’ αυτό, εσείς εκεί έξω, που μας λέτε να πηγαίνουμε σχολείο να μάθουμε γράμματα, δώστε μας ένα σχολείο που να αξίζει να πάμε, ένα σχολείο όπου όντως θα μάθουμε γράμματα. Κι όχι μόνο…

Ελάτε να το αλλάξουμε μαζί…

Γιατί μέχρι να αλλάξει, δεν θέλουμε να πατάμε το πόδι μας σε κανένα σχολείο-φυλακή…

Νεφέλη Μπούλιαρη